Living the dream – de eerste dagen als mama

Ineens ben je dan in een andere wereld gestapt. Een wereld waarin je een hele grote verantwoordelijkheid draagt voor een heel klein meisje. Je bent een mama, en dat meisje is van jou. Je leven bestaat uit zorgen, je kindje komt op de eerste plaats. De eerste dagen waren erg onwerkelijk, met een kater van de bevalling leefden we in een soort roes, het leek een droom waar we plots in waren beland. Om te zorgen dat ik niet zou ontwaken uit deze mooie droom, sliep ik de eerste drie dagen niet. Puur op adrenaline kwam ik die dagen door, alle nieuwe indrukken in me op zuigend. Ik was daar zo druk mee, dat alle andere dingen langs me heen gingen. Ik was er niet mee bezig om dit hoopje geluk bewust te delen met de mensen om mij heen. Ineens vormden we een gezinnetje, daar lag mijn focus. Vriendlief had twee weken vrij vanaf het moment dat mijn vliezen braken, daardoor konden we echt even met zijn drietjes wennen aan deze nieuwe situatie. Dat we dat nodig hadden, even een dag ‘me-time’ om samen te wennen en te genieten van ons kleine wondertje, bleek wel op dag 3. Mijn energie was compleet op en hoewel ik fysiek me wel fit voelde had ik mentaal enorme behoefte om even met zn drietjes in een bubbel te zitten. Er stond die dag een bezoek van mijn zus met haar gezin gepland maar daarna kon ik ander bezoek niet meer opbrengen, met als gevolg dat ik mijn eigen familie de deur moest wijzen. Nooit gedacht dat ik zoiets ooit zou doen. Die avond beseften we ons dat het geen droom was en dus hoefde ik niet bang te zijn dat hij stopte als ik zou gaan slapen. Halleluja! De volgende ochtend stond ik euforisch op. Ik had maar twee uurtjes geslapen maar voelde me als herboren! Dit had ook als gevolg dat ik mijn emoties weer terughad, die tijdens mijn zwangerschap even in de koelkast hadden gestaan. Jankend belde ik mijn familie om me te verontschuldigen dat ik ze een dag eerder had weggestuurd, wat een sukkel voelde ik me. En eindelijk kon ik dan echt gaan genieten van dat hoopje geluk, want na een paar spannende eerste dagen leek de borstvoeding aan te slaan en raakten we steeds beter op elkaar ingespeeld. Naast dat geweldige kleine mensje dat zo goed haar best aan het doen was, vielen me nog wat meer dingen op. De kraamzorghulp die maar over zichzelf bleef kletsen, bijvoorbeeld. Wat waren we blij toen zij na de verplichte 8 dagen de sleutel inleverde en voorgoed vertrok. Ons huis was weer van onszelf!! Mijn moeder stond diezelfde middag binnen een uur voor mij neus om de was te komen doen. Uiteraard werd zij met open armen ontvangen en mijn deur staat sindsdien open voor eenieder die maar mee wil komen genieten van ons kleine grote wondertje ❤️