Verlof #2. Rosie-Lynn 34 dagen oud

Tijdens mijn zwangerschap heb ik geen enkel moment ‘last’ gehad van bepaalde typische cravings, zoals iedere dag een pot augurken naar binnen moeten werken of ineens verzot zijn op donuts. Mijn eetpatroon verschilde eigenlijk niet veel met wat ik at voor ik zwanger was. Om zeker te zijn of ik wel de juiste dingen at en vooral de dingen liet staan die ik beter niet kon eten tijdens de zwangerschap, fungeerde mijn schoonzusje als hulplijn. Zo had ik mijn twijfels al bij de kassa toen ik mijn tonijnpizza afrekende, en na de eerste hap appte ik haar toch maar even voor de zekerheid. Waarna de hele pizza hop in de prullenbak belandde… Heel handig zo’n hulplijn maar dan moet je hem wel op tijd inschakelen! Tijdens mijn zwangerschap dus geen rare eetgewoontes gehad. Nu ik mijn lichaam weer voor mezelf heb, (afgezien dan van het dienen als melkkoe, wat niet onderschat moet worden want dat is weer een hele andere aanslag op je lijf), heb ik een constante zucht naar chocola. Opzich valt het prima samen met de Sinterklaas/kerstperiode dus dat komt mooi uit, valt het niet zo op en er is genoeg chocola te krijgen. Er gaat echt geen dag voorbij zonder dat er chocola mijn mond in gaat. Maakt niet uit in welke vorm, chocomel of bonbons of een reep KitKat. Dankzij de borstvoeding is het niet aan mijn lijf af te zien, dat is dan ook weer een voordeel. Maar ik ben toch ook wel blij als ik volgende week weer mag gaan sporten. Lekker weer iets voor mezelf doen, gezond bewegen en even niet in de verzorg-stand hoeven staan. Ik merk echt dat me dat heel goed doet, even een momentje pakken voor mezelf waarbij ik even goed voor mezelf zorg. Letterlijk; de tijd nemen om mijn benen te harsen, uitgebreid te douchen met een body scrub, en zelfs mijn nagels zijn inmiddels gelakt! Lilly-Sofie had haar mama nou nog nooit met gelakte nagels gezien, ze vond het maar gek. Het enige waaraan je kan zien dat ik nog niet helemaal ben bijgekomen, zijn de enorme wallen onder mijn ogen. Dat is niet vanwege de vele gebroken nachten gelukkig, want als ik ergens trots op ben dan is het wel hoe beide dames (en wij als ouders dus ook) lekker door de nacht slapen. Rosie-Lynn wordt een keer wakker om te drinken, valt dan na een kwartier weer in een diepe slaap dus dan leg ik haar weer in haar wiegje en ben zelf dan ook meteen weer vertrokken. Lilly-Sofie slaapt van 21.00-6.30u, en doet meestal nog een middagdutje overdag van rustig zo’n 2-3 uur. Allemaal prima. Maar zelf zou ik veel meer moeten slapen dan ik nu doe. Bevallen van een achtponder is niet niks, je lijf moet daar echt in rust van herstellen. In plaats van zoveel mogelijk slapen, dender ik door op mijn ritme zoals ik het altijd doe, savonds pas rond 23.30u naar bed en sochtends om 6.30u is het weer dag. Als je dan adviezen voor ouders leest is er de mantra ‘je moet slapen als je baby slaapt’. De grootste onzin als je het mij vraagt, en niet alleen omdat er geen kabouters in de buurt zijn die het huishouden wel even doen terwijl je slaapt (die zijn as we speak op vakantie namelijk), maar ook omdat mijn energie haaks staat op die van haar. Als zij overdag slaapt, voel ik me fit en kiplekker en geniet ik van dat heerlijke moment voor mezelf. En als ze wakker wordt, begin ik te gapen. Wanneer ze bij me drinkt, voel ik de energie zo uit mijn lijf stromen en zou ik het liefst mijn ogen dichtdoen. Best onhandig eigenlijk.. Het is dus nog even zoeken naar de beste momentjes om even een dutje te kunnen doen.. Wat daarin ook meespeelt is dat ik het geduld er niet voor heb om overdag me over te geven aan een rustmomentje met mijn ogen dicht. Ik ga er liever op uit, lekker naar buiten. Deze week heb ik daar weinig te zoeken echter want het regent de hele week al. Vriendlief bedacht vandaag dat we Sinterklaasavond het beste morgenmiddag kunnen vieren als gezinnetje want komend weekend zijn we niet thuis. Dus was ik vandaag druk als last-minute-inpakpiet. Die een grote fout had gemaakt want ik kwam erachter dat we nog helemaal geen kadootjes hadden voor Rosie-Lynn!! Oepsie, dat kon natuurlijk niet. Dus dat was nog even een race tegen de klok! Snel de stad in nog wat kadootjes scoren, nog even verstoppen thuis en daarna Lilly-Sofie ophalen van de opvang. Pffff… Maar dan moet er nog gekookt en dan is daar het avondritueel alweer, dus stilzitten was er nog even niet bij. Ik maakte het mezelf echter makkelijk dit keer en maakte wat tosti’s, pakte even een half uurtje op de bank voor mezelf terwijl Lilly-Sofie op de iPad filmpjes keek. Ik moest mezelf echt even opladen. Nadat Lilly-Sofie dan goed en wel in bed lag ‘s avonds, begon Rosie-Lynn te klagen. Dat duurt dan ongeveer tot 23u tot ze beiden eindelijk slapen. Voor we zelf dan in bed liggen is het zo een uur later. En eigenlijk heb je elkaar dan ook amper gesproken. Lig ik eindelijk in bed, heb ik weer eens inspiratie om een blog te schrijven, tikt aardig aan.. Ik denk dat ik maar op zoek ga naar een goeie crème om mijn wallen aan te pakken. Dan kan ik weer genieten van een heerlijk verzorgend momentje voor mezelf!