Dag 38 – coconnetje

De laatste dag van de vakantie alweer. Morgen begint voor mijn collega’s tenminste weer het “gewone leven”. Dat is toch een gek idee. Maar ergens voelt zo’n coconnetje ook niet verkeerd waar ik de komende tijd nog van kan genieten tot Marietje er is. Ik voelde dan ook totaal niet de behoefte vandaag om onder de mensen te komen. In plaats daarvan rommelde ik wat aan in huis, bekeek ik mijn To Do-lijstje nog eens en besloot ik me bezig te houden met zo ongeveer het allerlaatste puntje op die lijst; de adressen voor het geboortekaartje. Het kaartje zelf is als ontwerp zo goed als af, natuurlijk missen nog wat essentiële gegevens die pas na de geboorte bekend worden. Omdat ik niet meer in het bezit ben van zo’n superhandig maar ook ellendig ouderwets ‘adressenboekje’ (jaja wie kent hem nog…) én omdat ik vond dat ik mee moest gaan met mijn tijd, besloot ik heel lucratief de nodige adressen te verzamelen door middel van whats app. Zo had ik toch contact met de buitenwereld wat ook wel weer even verfrissend was. Eerst schreef ik de binnenkomende adressen nog braaf met pen op een blaadje papier, tot ik mezelf betrapte op deze hopeloos ouderwetse manier van werken; Ho Stop! Dus pakte ik mijn iMac erbij. Ik heb nog altijd een haat/liefdeverhouding met dat ding omdat ik nog maar zo’n 5% snap van wat hij allemaal kan en hoe het werkt. Maar nee ik zou meegaan met mijn tijd, dus er moet een veel slimmere manier zijn om die adressen uit mijn printer te laten rollen! En ja hoor die was er. Zo blij als een kind kon ik een klein uurtje later worden van de printjes met adressen die ik uiteindelijk met 1 druk op de knop had gefixt!! En nee daarvoor had ik ook niet de adressen in een wordbestand getikt! Nu nog een velletje etiketten vinden waar de adressen dan weer precies op passen zonder dat je gekke fratsen moet uithalen met een schaar zodat het net lijkt of het toch echt 1 etiketje was en niet twee halve… Dat wordt de volgende uitdaging 🤔. Omdat ik in de ochtend met vriendlief het toevallig over pannenkoeken had, aten we savonds pannenkoeken (het zullen de hormonen zijn 😬). Vriendlief heeft niet echt een talent voor pannenkoeken bakken, en dat is nog zacht uitgedrukt… De laatste keer dat we ons eraan waagden, hoorde ik hem halverwege de eerste pannenkoek in de pan al gefrustreerd roepen “ik bestel wel wat”, terwijl hij in de pan ging roeren alsof het roerei was 🙄. Dus vanavond had ik het zo bedacht dat vriendlief een keukenverbod kreeg opgelegd en ik me zou ontfermen over het bakproces. Ik moet zeggen, de pannenkoeken waren stuk voor stuk prima gelukt! Vriendlief mocht zelfs nog geen druppeltje olie in de pan doen, maar kon zo wel smullen van mijn kookkunsten. Zo had ik toch nog een succesvol dagje in mijn kleine coconnetje. Marietje hield zich aardig koest vandaag, die vond het ook allemaal wel best geloof ik.