Daar gaan we dan…

Ik zal het maar gewoon zeggen; tot nu toe ervaar ik (het zorgen voor) mijn baby als vrij gemakkelijk. Ik heb natuurlijk nul vergelijkingsmateriaal en hormonaal gezien heb je er je handen vol aan, zeker als je ook nog borstvoeding geeft. Maar ze sliep al vrij snel de nachten door, laat heel duidelijke signalen zien wanneer ze iets nodig heeft, is een makkelijke eter, zeker geen huilbaby, heeft vrijwel geen last van luieruitslag of andersoortige lichamelijke ongemakken zoals eczeem of allergieën of reflux of wat dan ook. Zo gaaf als ze op de wereld kwam, zonder huidsmeer of waterhoofd, zo fietst zij door haar eerste maanden als baby. Ze kon al snel lachen en doet dat het liefst de hele dag door! Over fietsen gesproken, zat ze me daar toch afgelopen weekend voor het allereerst triomfantelijk om zich heen te kijken vanaf haar troon euhh kinderzitje op de fiets!! Weer een mijlpaal… Nu ze tien maanden is, zie ik haar plots veranderen van hulpeloos baby’tje naar een ondernemende dreumes. Stiekem heb ik hier lang op gewacht, nu het zover is gaat me dat dan toch ineens hard! Zelf flesje vasthouden, zelf brood in haar mond willen stoppen, brabbelen, zwaaien, willen gaan staan, beginnen te kruipen, boos worden als dat vervolgens niet lukt, uit haar buggy kukelen, in de wipper voorover kukelen, van lig naar zit omhoog komen (dat kleine mensje heeft gewoon sterkere buikspieren dan ikzelf 🙄). Ik had er even mee gewacht, wilde er nog niet aan toegeven maar het moment was daar, ik kon het niet langer ontkennen; het bedje moest nu toch echt omlaag! Als klap op de vuurpijl kwam daar gisteren ook nog het woordje ‘mama’ bij! En zelfs ‘mama, au’ toen ze in de wipper voorover kukelde 🤭. Check, tweewoordzin met tien maanden afgevinkt 😝. Ze lijkt het woordje mama echt aan mij te koppelen en brabbelt het als ze me nodig heeft. Zo lief klinkt dat, een beetje van mjam en mjamamama. Wel merk je meteen dat er een zeurderig deuntje onder zit en ze het eigenlijk alleen nog maar gebruikt omdat ze iets van me nodig heeft. Dat zal de komende jaren haar eerste levensbehoefte zijn vermoed ik… Papa delft daarin toch het onderspit! Daar gaan we dan; van verzorgen naar achterna rennen; laat maar komen die wereld-ontdekkende baby-puberteit fase!! Meteen maar even het hele huis opgeruimd…