Lockdown 2, dag 1. Ontgoocheld.

Dinsdag telde nog niet mee, de scholen zijn pas sinds vandaag gesloten. Na een knallende laatste schooldag gisteren, kon je vandaag een speld horen vallen in de klas… Het kostte me veel moeite om de online werkzaamheden weer op te pakken. Bij binnenkomst op school eerst maar eens bijkomen met een flinke kop koffie. Daarna aan de slag om de leerlingen weer allemaal online te krijgen. Dat bleek nog best even uitzoekgedoe. Met wat goochelen met letters lukte het me om ook de twee nieuwe leerlingen erbij te krijgen. Na de vakantie starten er nog twee, dat is nog even van later zorg. Een ervan had gisteren nog net zijn eerste wendag mee kunnen pakken in de klas. Hij viel natuurlijk met zijn neus in de boter en ging na een gezellige dag inclusief kerstlunch, met een stralende glimlach naar huis. Om 10u zag ik dan al die koppies weer thuiszitten. Na wat gezellig gekeuvel met elkaar even weer de regels afgesproken waarna een leerling het initiatief nam voor het bedenken van de eerste thuis opdracht; maak een filmpje met een rondleiding door je huis en deel deze in de groeps app. Wat was ik blij met deze pientere meid!! Na een uur sluit ik de groepsbijeenkomst in Teams. Tijd voor een tweede ronde koffie, met vervroegde lunch. Ik ga zitten en voel de energie uit mijn lichaam stromen. Alsof ik uit een achtbaan stap. Ontgoocheld ben ik, door de hele situatie die ons zo plotseling in de schoenen is geschoven vlak voor de kerstvakantie. Ik merk dat ik het nog even een plek moet geven vandaag. De rest van de dag komt er dan ook weinig meer uit mijn handen. Ik weet nog een mail te sturen naar de ouders om alles weer draaiende te krijgen op afstand, terwijl ik me realiseer; daar gaan we weer; hele dagen tegen een scherm zitten kletsen en om 16u bijkomen met een kop thee en een zere keel want ja uiteindelijk praat je toch een stuk meer en ook harder dan normaal. Ik ben misschien van de oude stempel maar als ik moet praten door een apparaat ga je automatisch toch je stem wat verheffen. In de eerste lockdown periode werkte ik vanuit huis, waarbij ik het gevoel had dat de overburen met mijn lessen mee konden doen zonder te hoeven inloggen.. Morgen doen we nog even een gezellige online afsluiter in kerststemming met de hele klas, om de vakantie in te luiden. De leerlingen mogen deze laatste dagen keuzewerk maken, de instructies starten weer na de vakantie. Eind van de middag ontvang ik een berichtje van een leerling; ‘juf wat moet ik doen?’ Ik leg uit dat ze zelf mag kiezen wat ze wil doen uit het keuzewerk. Er volgt een spraakbericht, ze vindt een rekensom lastig. ‘Juf, hier staat; Als traktatie vult Anne 60 bekers met 8 dropjes. Hoeveel dropjes heeft Anne nodig? Maar dan snap ik hem niet helemaal’ Als ik haar op weg geholpen heb vraagt ze vervolgens ‘wat mag ik doen als ik klaar ben?’ Aan de motivatie van mijn leerlingen zal het niet liggen gelukkig!! Dat thuiswerken komt helemaal goed.. Ik antwoord haar; ‘morgen weer een dag, dan kun je verder gaan!’ Ook al heb ik maar 1 ding van mijn takenlijst kunnen doen vandaag, toch fiets ik voldaan naar huis. Morgen weer een dag! Dit gaat ons lukken.