En dat de héééle dag. Zonder middagslaap, want dat is voor baby’s. Vandaag was het mijn beurt om alleen thuis te zijn met ons peutertje. De afgelopen dagen heeft vriendlief die taak dankbaar op zich genomen. Het fenomeen ‘schoot zitten’ kent hij inmiddels maar al te goed. Ik zou later op de dag goed snappen wat er zo belangrijk was dat hij vandaag echt even de deur uit moest… Nadat ik ‘s ochtends om 10.05u een paar leerlingen nog moest herinneren aan het feit dat het nu toch echt vakantie is, had ik om 12.30u nog een online meeting, nou dat werd dus niet gewaardeerd. ‘Ikke niet kijken!!’ ‘Nee, jij hoeft niet te kijken, maar mama moet wel kijken.’ ‘Wheeeeeee.’ Boos. Na de meeting, waarbij ik mezelf uiteindelijk maar in de slaapkamer half had opgesloten om hem te kunnen kijken zonder blèrend en klagend achtergrondgeluid, deed ik een poging om naar buiten te gaan. Na de volgende meltdown want ‘ik wil die (zomer)jas aaaaaaaaannnn!!!’, konden we uiteindelijk naar buiten. Met winterjas 💪. Na de derde speeltuin mocht mama zowaar een kop koffie halen voor zichzelf. Het worstenbroodje werd natuurlijk wel meteen uit mijn handen gevist, dus die hebben we eerlijk gedeeld. Brabantse roots, die deel ik trots met mijn dochter! Ik kan me nog herinneren dat dat ongeveer het eerste vaste voedsel was dat ze met 5 maanden al met smaak naar binnen werkte. Eenmaal thuis begon het ritueel ‘schoot zitten’ van voor af aan. Tot ze riep ‘ikke moet plassen!!’ Tot drie keer toe de wc opgeklommen, schone luiers uitgedaan tot er eindelijk een goeie drol in de wc zwom! Ik kwam er iets later achter en jubelde haar de hemel in, toen ze weer riep ‘ikke moet plassen!’.. Gevolgd door een flinke scheet en geroep ‘ik heb gepoeeepppt!’ Mocht ik tot slot nog even een lekkere volle luier verschonen.. sja dat komt ervan, de hele dag op schoot zitten… Dat wordt morgen een hele lange boswandeling, besloot ik ter plekke!
MommyLifeAmsterdam 