De eerste echte vakantiedag met zijn drietjes thuis. Vriendlief nam de ochtendshift om onze dochter te entertainen dus ik kon me nog even omdraaien. Verder verliep die hele ochtend in slowmotion, lekker luieren in bed. Lilly-Sofie vond dat toch ook best een goed idee, waardoor we uiteindelijk alledrie genoten van de rust en van het ‘even niks hoeven doen’. Het idee om naar buiten te gaan werd daardoor even uitgesteld, pas tegen de middag besloten we dat de dag dan toch echt begonnen was. Douchen, aankleden, de was werd aangezet, er werd stofgezogen en opgeruimd en door Lilly-Sofie tussendoor gespeeld. Toen we het idee kregen om toch nog even de deur uit te gaan, moest vriendlief nog douchen, waardoor we pas rond 15.00u in de startblokken stonden. Lilly-Sofie was intussen in een zoveelste meltdown beland, (‘ik wil niet in de auto zitten naar opa Theo!’) de vierde dag op rij overdag wakker blijven bleek toch best een helse opgave. Boos en een tikkeltje radeloos legde ik haar demonstratief op bed met de keuze ‘of je gaat mee naar buiten, of ik leg je op bed’. Wat ik niet had verwacht gebeurde; ze was me eigenlijk heel dankbaar dat ze lekker kon gaan liggen en stuurde mij vervolgens de kamer uit zodat ze kon gaan slapen. ‘Mama weggaan, ikke slapen!’ Vriendlief ging dan zelf toch maar even de deur uit want had net afgesproken om even langs te gaan bij zijn ouders. En dus kwam er onverwacht nog een hele middag me-time bij voor mij! Mij hoorde je niet klagen vandaag 😝 ! Op de bank geïnstalleerd met Netflix bracht ik de rest van de middag door. Vriendlief bleef eten bij zijn ouders, dus ik nam de avondshift op me om Lilly-Sofie te entertainen. Dat bleek de omgekeerde wereld; na het pannenkoekenfeest droeg ze me op dat ik met haar moest spelen. Ik vond mezelf een half uur later achter een poppenwagen achter haar aan lopen terwijl zij de boodschappenwagen duwde door het hele huis, op weg naar de supermarkt. Die bleek heel ver weg, en steeds weer in een andere kamer te zijn. Na het zesde rondje door het huis taaide ik af door heel demonstratief op de grond te gaan zitten. Waarop ze naar me toe kwam en zei ‘mama moe, mama naar bedje toe! Ikke kan niet dragen, jij moet lopen!’ Oftewel ik breng je wel naar bed mama, maar ik kan je niet dragen! Dus werd ik naar bed gebracht, na 5 seconden mocht ik alweer opstaan en ging ze voor me koken. Zo kwam het entertainmentprogramma geheel uit haar eigen koker, en werd mij een puur deelnemende rol toebedeeld. Dat ik de regie weer terugpakte toen het toch echt bedtijd was, daar was ze het dus niet helemaal mee eens.. Welkom in de wereld van een tweejarige…
MommyLifeAmsterdam 