‘Mama, gaan jullie vandaag naar het ziekenhuis?!’ ‘hey <baby’tje>, wij zijn de allerliefste vriendinnen!’ ‘Jij bent mijn kleine zusje, ik wil met jou knuffelen!’ Lilly-Sofie kan echt niet meer wachten. Ze vindt het ook zo spannend nu, dat ze iedere dag wel een kleine huilbui heeft vanuit het niks. Het mag nu toch wel ieder moment gaan gebeuren… Zelf heb ik vandaag de kunst van het ontspannen opgezocht. Vriendlief ging werken, Lilly-Sofie naar de opvang, dus ik had het rijk voor mij alleen. De afgelopen dagen heb ik al een serie op Videoland gekeken, trouwens een enorme aanrader als je het mij vraagt; een documentaireserie over de jeugdinstelling Yes We Can, door Ewout Genemans. Wat een mooi werk doen ze daar, en hoe herkenbaar is het dat je als jongere of als kind, geliefd, gezien en gehoord wil worden.. Wat vaak onderliggend is aan alle problematiek waar ze mee moeten dealen. Vandaag was ik seriemoe, en heb ik spelletjes als HayDay en Candycrush uit het stof gehaald, puur om mezelf ervan te weerhouden om een babykledingzaak op te zoeken of in de verleiding te komen om te gaan shoppen. Het is nu echt wachten tot er wat gaat gebeuren, en als ik mijn buik bekijk kan dat toch echt niet lang meer duren… Misschien moet ik morgen anders maar aan de slag met wat dansmoves om de weeën op te wekken… Heb je tips dan hoor ik het graag! Morgen staat er ook weer een controle op de planning in het ziekenhuis (waar ik bij de verloskundige onder controle ben), wie weet mag ik dan blijven omdat er al iets van ontsluiting is… 🤞🤞🤞
MommyLifeAmsterdam 