Afgelopen nacht leek er iets te gaan gebeuren. Ik voelde lichte krampen in mijn buik. Na een uurtje samen op de bank te hebben gezeten (wat toch best even gezellig was en herinneringen opriep aan de kraamtijd van Lilly-Sofie) werd het weer minder, dus zijn we toch maar gaan slapen. In de ochtend voelde ik de krampen wat heviger, dus voor de zekerheid toch even een ritje naar het ziekenhuis gemaakt. Mijn eerste bevalling begon met plotseling gebroken vliezen waarna de weeën uitbleven, toen ben ik uiteindelijk ingeleid. Hoe een bevalling op gang komt met natuurlijke weeën, ken ik dus niet. En die krampen, waren dat nou weeën, of gewoon een harde buik, of oefenweeën?! De monitor bevestigde dat er activiteit in de baarmoeder was. Die bevestiging was fijn, ik ben dus niet gek. De lieve verpleegkundige wist ons te vertellen dat deze activiteit in vaktermen ook wel ‘gerommel in de buik’ wordt genoemd. Met deze wetenschap werden we weer naar huis gestuurd. Vals alarm dus.. Het voelde inderdaad als ‘gerommel’, ik vond het wel een treffende vakterm. Inmiddels is het weer rustiger, het zullen dus wel oefenweeën zijn geweest. De afspraak van vanmiddag werd verschoven naar volgende week dinsdag. Een beetje beteuterd liep ik met het briefje waarop de afspraak geschreven was, naar buiten. Ik kan me gewoon echt niet voorstellen dat ik er over een week nog zo bij loop… Ondertussen voelt mijn buik meer als de buik van de wolf die door de jager met stenen werd gevuld, nadat hij Roodkapje had bevrijd… Ik hoop dat in ons sprookje ons lieve meisje snel bevrijd wordt uit mijn buik!
MommyLifeAmsterdam 