Vandaag ging ons meisje weer naar de opvang. Na appeltaart als ontbijt te hebben gegeten (dat moest natuurlijk nog even na gisteren!), bracht vriendlief haar naar de kindjes. Ze had er helemaal zin in. Wel vond ik haar wat verkouden, ze had wat rode oogjes, hoestte aardig en voelde wat warm aan. Maar omdat ze zo vrolijk was en zich verder goed leek te voelen, hebben we haar toch weggebracht. Zelf nam ik de tijd om rustig aan te douchen en aan te kleden. Ik merk nu echt dat elke fysieke handeling behoorlijk wat energie kost. Dus werd de bank weer mijn beste vriendje in eerste instantie, al was ik dat toch ook gauw beu. Mijn ouders kwamen nog even op de koffie met appeltaart, die kookkunsten van hun dochter moesten natuurlijk wel even gekeurd worden! Gelukkig viel het in de smaak. Het gesprek kwam op een traktatie voor de opvang van Lilly-Sofie, voor wanneer ze grote zus geworden is. Dat was nog zo’n klein dingetje naast de kinderwagen, wat we nog niet in huis hadden gehaald of zelfs nog maar over hadden nagedacht… Het was meteen een mooi excuus om toch even de deur uit te kunnen, daar had ik dan ook wel behoefte aan. Eenmaal buiten besefte ik me hoe dat vandaag de dag toch ineens een beproeving is, zelfs een klein stukje wandelen is toch een hele uitdaging geworden met die gigantische buik… We pakten de auto om op jacht te gaan naar een leuke traktatie, waarbij ik me zo dicht mogelijk bij de winkel liet afzetten om zo min mogelijk te hoeven lopen. Gelukkig vonden we vrij snel wat we zochten, waarna we richting kassa liepen. De kassajuffrouw reageerde heel begripvol op de aankoop; ‘ja dat kan dus niet missen het wordt een meisje!’ Terwijl ze me aankeek vervolgde ze met ‘zo te zien duurt dat ook niet heel lang meer!’ Ik beaam dit op een manier die blijkbaar duidelijk maakt dat ik dat ook niet heel erg vind…! Daarna volgde een race tegen de klok na een telefoontje van de opvang dat ons meisje ontstoken ogen heeft en of we er misschien mee langs de huisarts kunnen gaan. Gelukkig bleek dat uiteindelijk allemaal mee te vallen, was het meer een storm in een glas water. Ben benieuwd wanneer de storm in mijn vruchtwater losbarst, dat zou ik toch echt niet erg vinden!! Morgen mag ik me weer melden in het olvg voor de controle, waarvan ik dus echt niet had gedacht dat ik die nog nodig zou hebben toen ik er vorige week naar buiten stapte met deze afspraak in mijn handen… We wachten maar weer af!
MommyLifeAmsterdam 