Verlof #2, dag 19. Wat een gewicht..

Vandaag mocht ik me weer even melden in het OLVG. Na de spugende peuter gisteravond volgde een enorm onrustige nacht, ze vond maar niet haar rust en vroeg ieder half uur weer om wat water. Uiteindelijk toch nog tot 7.30u in bed kunnen blijven liggen, dat dan weer wel. Maar her was wel duidelijk dat ons meisje echt wel een griepje te pakken heeft. Ze wilde persé haar prinsessenjurk aan vandaag, zo sliep ons prinsesje vanmiddag heerlijk een paar uur op de bank met de film Frozen op de achtergrond. Zelf vond ik vandaag een beproeving ten opzichte van gisteren. Waar we gisteren nog naar de Haarlemmerdijk zijn gelopen om de nieuwe kinderwagen te gaan aanschaffen, kon ik vandaag met veel moeite door het huis bewegen. Dus kwam het wel mooi uit om me te schikken op de bank naast ons zieke peutertje, die heerlijk en dankbaar tegen mama aan kroop. In de middag kwam moeders weer langs, zodat we ons nog even konden melden in het OLVG. Omdat Lilly-Sofie al zoveel meekrijgt en helemaal in haar hoofd heeft dat een bezoekje aan het ziekenhuis nu betekent dat haar zusje komt, zeiden we nu maar niet tegen haar waar we heen gingen. Ze vond het wel gek dat ze niet mee kon maar gelukkig was het toch ook wel gezellig met oma dus deed ze er niet moeilijk over. De controle verliep weer uiterst soepel, kindje ligt al goed ingedaald met het hoofdje en liet weer een mooie ruggengraat zien (de hele zwangerschap lang ligt ze al met haar rug naar voren dus speelt al negen maanden verstoppertje 🙈). Wel kon de dokter een fotootje van het oortje afdrukken. Nu heb ik eerder al eens een armpje gehad, nu een oortje. We doen het er maar mee, maar het liefst zou ik haar toch gewoon vast kunnen houden inmiddels! Er volgde dan ook een kort gesprekje over ‘perspectief’. Nou ja dat is er dus niet zolang er niks spontaan op gang komt. Gelukkig konden we wel een ultimatum stellen, wat betekent dat ik wordt ingeleid als er voor een bepaalde datum niks gebeurt. Dat was dan wel een geruststellend idee voor nu. Hoewel ik nog steeds het gevoel heb dat het echt geen week meer kan duren, maar ja wie zal het zeggen 🤷‍♀️. Dat dacht ik een week geleden namelijk ook! Feit is wel dat ik na het ziekenhuisbezoek echt even moest bijkomen, eenmaal thuis nestelde ik me in de plek van Lilly-Sofie op de bank om even mijn ogen dicht te kunnen doen. Zelfs die paar kleine stukjes lopen vandaag waren toch echt intensief..