Vandaag moesten we ons weer melden in het OLVG. Dat was even flink puzzelen want de afspraak stond om 10.15u en de dansles van ons prinsesje begon ook om 10.15u… Met wat kunst- en vliegwerk en dankzij de hulp van oma lukte het ons om dit voor elkaar te boksen; ons prinsesje op de locatie van de dansles afgezet met de auto, waar oma haar opving, om vervolgens door te rijden naar het OLVG. Voor de zekerheid hadden we ook ons koffertje mee, deze keer werd het spannend! De verloskundige ging namelijk kijken of ik al ontsluiting heb, zo niet dan zou er een ballonnetje geplaatst worden om de boel wat te bespoedigen. In de ochtend liep ik met de buggy van de auto naar de danslocatie, waar oma ons opwachtte. Dit korte wandeltochtje kostte me toch best wel energie en ik bedacht me nog dat ik me niet voor kon stellen dat ik nog geen enkele ontsluiting zou hebben.. De auto vervolgde zijn weg naar het OLVG, dankzij een wegversperring werd dit een nogal bumpy ride door de binnenstad dwars door de Pijp met zijn vele drempels (Funda zou vermelden ‘een authentiek stukje Amsterdam!’). Daarbij kreeg ik ook al een niet heel aangenaam gevoel waarbij ik de taxirit herbeleefde vlak voor de bevalling van Lilly-Sofie. Dit voorgevoel werd bevestigd door de verloskundige in het OLVG die al snel uitriep dat een ballonnetje plaatsen echt niet meer nodig is. Ik bleek namelijk al op 3,5cm ontsluiting te zitten! Ze heeft dit nog een beetje proberen op te rekken, met de boodschap dat het best kan zijn dat ergens in de uren daarna de weeën zouden beginnen. Met die boodschap en een afspraak om de volgende ochtend al heel vroeg te bellen zodat ik een kamer krijg om de bevalling verder op gang te brengen, werden we huiswaarts gestuurd. De verloskundige zei nog vrolijk ‘dan zie ik je morgen, dan heb ik ook weer dienst!’. Met wat dubbele gevoelens namen we afscheid en stonden we weer buiten. Blij dat ik geen ballonnetje nodig had, een beetje onzeker dat we weer huiswaarts werden gestuurd en niet wisten wat we konden verwachten. Voor hetzelfde geld werd ik die komende nacht zelf een spoedgeval, zeiden we nog gekscherend tegen de verloskundige.. We besloten in elk geval om die komende nacht te logeren bij oma, die dichterbij het ziekenhuis woont en op de begane grond. Bovendien konden we Lilly-Sofie dan makkelijk bij oma achterlaten mocht er een nachtelijk bezoek aan het OLVG nodig zijn. En begane grond klinkt met 3,5cm ontsluiting toch ook prettiger dan wonen op 3 hoog zonder lift.. Vlak voor de bevalling van Lilly-Sofie hadden we dit ook gedaan (logeren bij hotel Mama), dus zo werd deze traditie voortgezet. Het wordt dus komende nacht een slaapfeestje bij oma! Aangezien Lilly-Sofie nog nooit zonder ons bijzijn ergens anders gelogeerd heeft, was dit voor haar ook de beste oplossing. Het is allemaal al spannend genoeg voor dat meisje!
MommyLifeAmsterdam 