Dat betekent ook dat ik al ruim drie maanden thuis ben, ofwel niet aan het werk ben. Nou ben ik al niet bepaald een huismus, dat wist ik al, maar deze winter wordt dat nog eens overduidelijk bevestigd. Er volgde na de bevalling een lockdown, alle winkels dicht. Kraambezoek hoefde ik ook niet op te zitten wachten want Corona en tweede kindje dus niet meer zo nieuw en speciaal als bij de eerste. Opzich prima maar daardoor had ik niet veel afleiding en ging ik die op andere manieren zoeken. Ik stortte me zodra het kon na zes weken op een sportprogramma in de hoop dat slanke lijf dat ik cadeau kreeg na de bevalling te kunnen behouden, en ging overdag zelf met het kersverse kindje op pad, onder het mom van ‘het kraambezoek komt naar je toe!’ Na de kerstdagen bij familie in Den Bosch te hebben doorgebracht hebben we toch nog een vakantie weten te boeken, dat bleek onze redding. Na al die weken binnen zitten konden we ons verheugen op een krappe twee weken zon op Lans&Rood zoals peuter het riep (‘dus niet Lans&Blauw!’ kwam er dan ook nog achteraan als je mazzel had!). Het nieuwe jaar begon met knallende alarmbellen ipv vuurwerk. Baby’tje bleek spruw te hebben zo zag de huisarts en had het consultatiebureau gemist, ze was in twee weken tijd maar 20 gram aangekomen (normaal is dat ze 20 gram per dag aankomen in deze fase…), mijn borstvoeding liep terug, dat was foute boel! Bij de huisarts kwamen dan alsnog de kraamtranen en besefte ik me dat ik me onbewust veel te druk heb lopen maken. Focus op het sporten en het leuk moeten hebben tijdens je verlof terwijl er een harde lockdown is en we nergens heen konden en ik dus maar binnen zat. Ik legde mezelf veel te veel druk op en kon niet ontspannen. De inmiddels geboekte vakantie kwam dus letterlijk als geroepen. Als eerste moest nu als de sodemieter mijn borstvoeding weer op gang komen, dacht ik nog wel. Dus zocht ik in lichte paniek contact met de lactatiekundige die me drie jaar geleden met Lilly-Sofie ook heel fijn geholpen had. Met een hele lading tips van de lactatiekundige (die me tijdens haar hondenuitlaatuurtje terugbelde, alle tijd nam om me gerust te stellen) op zak, stapten we het vliegtuig in. Ontspanning en rust stonden daarbij op nummer 1. Ondanks de stress en de schrik en het schuldgevoel, lukte het me na ruim een week om het tij te keren en kwamen Rosie-Lynn en ik weer tot een fijne afstemming; zij kwam weer goed aan, ging weer goed drinken bij mij en mijn borstvoeding stond weer ‘aan’. Het had wel even wat voeten in aarde en kostte behoorlijk wat tijd en energie, maar lukte uiteindelijk dankzij het vele kolven, lieve ouders die ook een weekje langskwamen en hielpen waar nodig met kolfspullen uitkoken en wandelen, vriendlief als steun en toeverlaat en het heerlijke restaurant in het resort waar we meteen bij het inchecken de upgrade namen naar all inclusive. Ook de zon, het zwembad, het heerlijke huisje en de omgeving maakten dat we echt even weg waren en konden ontspannen met elkaar als gezin. Ik geloof dat ik in die twee weken meer tot rust ben gekomen dan de hele kraamperiode thuis! Al vanaf de eerste minuut van de heenreis voelde ik de rust over me neerdalen. Ik zag mezelf ineens in de toekomst een reisbureautje beginnen voor kersverse gezinnetjes om samen in de kraamtijd écht tot rust te komen. Wat nou babymoon voor je bevalling, het is veel logischer, leuker, gezelliger, rustgevender om na je bevalling op reis te gaan!! ‘Ben je bevallen, ik help je ontspannen!’ Er vlogen zelfs al reclamespreuken door mijn hoofd. Vliegen maakt me altijd wat melig, dat speelde vast mee. Inmiddels zijn we dus helemaal in symbiose weer thuis, baby is goed aan het groeien, vriendlief is weer aan het werk en peuter naar de opvang. De realiteit haalt ons in met rekeningen die liggen te wachten zoals de kosten van de kinderopvang vanaf komende maand als het baby’tje ook welkom is. Het wordt hoog tijd dat ik weer aan het werk ga en dat moment komt ineens schrikbarend snel dichterbij. Toch kijk ik ernaar uit, weer juf te zijn in plaats van alleen maar mama. Zo droomde ik laatst al, dat ik een oudergesprek voerde dat ik ook echt in de nacht had gepland (🙈🤦♀️) en stroomden vanochtend in de douche samen met het water ook de lesideeën door mijn hoofd. ‘Begrijpend leesles over samenvatting; streep de zinnen weg als ze niet nodig zijn om de tekst te begrijpen. De kinderen gaan in tweetallen aan de slag met een tekst blablabla…’ Vraag me niet hoe ik erop kom. Rosie-Lynn gedraagt zich voor alsnog voorbeeldig in de nachten, slaapt dan heerlijk door en laat ons vanaf het begin dus ook al lekker doorslapen. Geloof me, we voelen ons enorm gezegend met goede nachtrust want ik weet hoe het voelt als dat niet zo is!! Hopelijk blijven ons die spookuurtjes nog zo lang mogelijk bespaard. Overdag is ze dan weer goed wakker, en kan ze mijn aandacht echt claimen als ik thuis ben met haar; met dat schelle huiltje van haar zodra ik haar in de box probeer te leggen als ze net slaapt, nee mama ik wil alleen maar in je schoot slapen hoor… Om me vervolgens met een big smile aan te kijken als ze haar zin heeft gekregen, ze weet het goed te spelen! Godzijdank is het einde van de lockdown nabij en daarmee ook het einde van mijn verloftijd. Ik kijk er oprecht naar uit om dan in een nieuwe modus te komen met ons gezinnetje terwijl ik weer aan het werk ga. Drie keer per week straks na mijn werk twee kindjes ophalen en thuiskomen met ze, voor het eten zorgen en ze naar bed brengen, nu al zin in die marathon…! Tips voor handige recepten met peuter en baby zijn welkom, wij zijn niet zo handig en houden ook niet echt van koken maar ik wil toch wel graag in een handomdraai iets makkelijks en gezonds op tafel krijgen, zodat peuter ook wat meer gaat eten dan alleen babypotjes spaghetti en pannenkoeken… De laatste dagen van mijn verlof verdiep ik me met mijn uitgeruste hoofd graag in deze materie ter voorbereiding op de marathon ‘Met twee kindjes uit je werk thuiskomen en koken’! Kom maar op met jullie praktische tips, ik heb nog een krappe twee weken om ze uit te proberen…
MommyLifeAmsterdam 