Een dag die begon als alle dagen; om 6.30u ging ons wekkertje weer, om 7 uur was het mijn beurt om in de actiemodus te schieten, vaatwasser uitruimen en oventje aan zodat we vanochtend al lekker vroeg aan het ontbijt zaten. Mijn brein was nog niet zover en ook mijn lichaam kon toch nog wel een uurtje slaap gebruiken. Dus dook ik er nog even in. Om 9.30u kroop ons meisje er nog lekker even naast. Mama, drinken! Ja ik geef nog borstvoeding, maar eigenlijk vraagt ze er nooit meer om en is het een avondvoeding voor het slapengaan en ochtendvoeding zodra ze ‘s ochtends wakker is. Omdat we dat allebei zo gewend zijn dat we dat ritueel nog niet willen doorbreken. Maar nu vroeg ze er midden op de dag om, en hoewel ik daar in deze lockdown periode nu al een paar keer ingetrapt ben, kreeg ik vanochtend toch mijn bedenkingen. Ik stond het toe en ze leek in slaap te vallen, waardoor ik mezelf weer kon proberen te bevrijden. Zij werd daar weer wakker van en probeerde mij tegen te houden. Nee, dit is dan toch het moment dat ik mijn lichaam weer terug wil, en mijn vrijheid. Dus na een paar minuten gillen, schreeuwen en boze paniek, kreeg ze de keuze; speen of drinkbeker met drinkyoghurt. Ik haalde de beker en ging zelf douchen. Vriendlief was een rondje hardlopen, dus genoot ook van zijn vrijheid. Ons meisje weigerde nog steeds in bad te gaan. ‘Nee mama ikke nog slapen in mama’s bed!’ Prima, meisje. Niet dat ze nog een oog dichtdeed maar ze wilde blijkbaar nog even relaxen. Al vrij snel na de geboorte had ik door dat ons beider genen aan haar goed zijn doorgegeven; haar mama en papa zijn ook bepaald geen ochtendmensen maar wel avondmensen. Zo zien we dat bij haar ook; ‘s ochtends is ze rustig en na het avondeten wordt nog even alles uit de kast gehaald. ‘Als je maar weet dat je daarna in bad gaat en we dan gaan aankleden!’ Dit een paar keer herhaald en uiteindelijk gevraagd ‘kom gaan we het badje aanzetten?’ ‘Ja mama!’ Yes, weer een battle gewonnen zonder strijd. De kracht van de herhaling zullen we maar zeggen.. Rond de middag waren we dan allemaal aangekleed en zat de tweede ronde ontbijt/lunch er ook weer op. Die middag zijn we op bezoek gegaan bij opa Theo (poging 2 met hele gezin aangezien dat zaterdag niet gelukt was), Lilly-Sofie had er zin in! In de auto deed ze haar best om wakker te blijven, het zou haar niet gebeuren dat ze nog een middagslaap ging doen… Bij opa Theo heeft ze heel lief gespeeld, waar ze na het avondeten uiteindelijk de buggy opzocht. Dat ging niet heel soepel waardoor ze met haar voorhoofd op de tegels kukelde 🙈, maar gelukkig wist opa Theo daar wel raad mee en viel het uiteindelijk hartstikke mee. De rit naar huis ging volledig aan haar voorbij en eenmaal thuis konden we haar zo in bed leggen. Met nog een cappuccino op de bank en een haperende tv sloten we de avond af met de meilandjes in de sneeuw. Mijmerend, daar willen we graag voor gaan sparen zodat wij volgende winter ook in de sneeuw kunnen zitten met ons meisje!!
MommyLifeAmsterdam 